Papelada

Eén van mijn favoriete Portugese woorden is ‘papelada’. Het betekent letterlijk veel papier. Het woord wordt hier gebruikt wanneer je voor iets veel formulieren moet invullen en documenten moet verzamelen. Je kunt je voorstellen dat dit woord dus vaak gebruikt wordt in het land der bureaucratie.

In mijn vorige blog beschreef ik hoe Pedro en ik een bod hebben gedaan op een leuk huur appartementje. Ik zeg bod, omdat je hier kunt onderhandelen over de prijs van bijna alles. Bijna alleen in de supermarkt sta je voor schut wanneer je roept ‘ik bied drie real voor dit broodje’. We weten nog niet of dit ons toekomstige plekje onder de zon wordt, omdat we de afgelopen week bezig zijn geweest met alle nodige papieren verzamelen. De papelada dus. We zijn er bijna. Na verschillende formulieren over de huurder, de persoon die garant staat en verscheidene bewijzen van inkomsten hebben we nu nog de huwelijksverklaring van mijn schoonouders en een bewijs van onderpand nodig.

Voor ons huwelijk dacht ik al het papierwerk gehad te hebben nadat we hier in september voor de wet zijn getrouwd. Zelfs de katholieke kerk is echter een bolwerk van bureaucratie en we moesten bijna al het papierwerk opnieuw inleveren, inclusief het bewijs dat we de cursus bij de priester volgen. Dat ik niet gelovig was, maakte niet uit. Ik moest wel bewijzen dat ik niet eerder voor de kerk was getrouwd. Het vrouwtje achter de balie vroeg of mijn ouders niet een dergelijke verklaring bij een priester in Nederland op konden halen. Gelukkig was een uittreksel van de gemeente die ik toevallig nog had voldoende. Mijn ouders kennen namelijk helemaal geen priesters…

De meest recente papelada is wat ik in moet vullen voor een recruiter. Ik ben deze week namelijk daadwerkelijk begonnen met het zoeken van een baan. Engelse les geven is leuk, maar het is niet echt wat ik wil blijven doen. Mijn schoonvader heeft mijn cv doorgestuurd en dus heb ik volgende week woensdag een gesprek met iemand van het recruitment bureau. Ik ben een tikje nerveus, want ze gaat ook testen hoe goed mijn Portugees is. Ik was vergeten hoe vermoeiend het kan zijn om een baan te zoeken en in het begin was ik een beetje overdonderd. Iets met perfectionisme en het in één dag praktisch geregeld willen hebben. Inmiddels heb ik mijn weg wat meer gevonden en ik heb zelfs al gesolliciteerd. Het lijkt erop dat er genoeg banen zijn, maar de uitdaging is om er eentje te vinden die bij mij past. Ik denk namelijk niet dat ik nu al volledig in het Portugees kan werken. Maar, stap voor stap, ben ik er van overtuigd dat het wel goed gaat komen.