Tweede keer

Twee keer trouwen is raar. 13 December beloofden Pedro en ik elkaar eeuwig trouw. Niet voor een gemeenteambtenaar, maar voor mijn moeder en zijn vader. Hij in het Nederlands, ik in het Portugees. Nu, twee maanden later, zijn we bezig met het organiseren van de volgende bruiloft.

De reden voor twee bruiloften is dat het simpelweg praktischer is voor een internationaal stel. Nederland is nou eenmaal ver weg voor Brazilianen en vice versa. Vandaar dat Pedro en ik 13 juni nog een keer vieren dat we van elkaar houden. Dit keer wel voor de kerk, maar dan wel in het kleine kerkje in de tuin van het huis in de bergen van mijn schoonouders.

In Nederland hebben we het klein gehouden. In totaal zijn er iets meer dan 90 mensen op onze bruiloft in Rotterdam geweest. Zo’n aantal schijnt hier ondenkbaar te zijn. Een Braziliaanse bruiloft is eigenlijk meer een feest voor de ouders dan voor de bruid en bruidegom. Het is voor hen het moment om aan al hun vrienden en familie te laten zien dat hun kind de volgende stap zet in het leven en om de partner te introduceren. Met lichte angst hoorde ik aan dat er honderden mensen zouden komen. Gelukkig heeft mijn schoonvader de neiging om een beetje te overdrijven. Maar toch: er komen in totaal 8 mensen uit Nederland naar Brazilië toe, Pedro heeft nog eens 80 vrienden bij elkaar gesprokkeld en tot slot hebben de ouders van Pedro een lijst opgesteld van ongeveer 200 (!) familieleden, collega’s en vrienden. Want uiteraard horen achterneven en nichten hier ook bij de familie en worden de ouders van aangetrouwde tantes en ooms ook uitgenodigd. En nog hebben we het voor elkaar gekregen dat een vriendin van mijn zwager hem geëmotioneerd opbelde dat ze geen save the date had ontvangen.

Voor het grootste gedeelte laat ik de organisatie een beetje op me afkomen. Ik zou namelijk niet weten welke cateraars ik zou moeten bellen. Gelukkig is mijn schoonmoeder een schat en helpt ze. Bovendien is organiseren hier toch meer een last-minute dingetje. Waar ik wel mee ben begonnen: een huwelijkscursus. Ja, je leest het goed. Om hier voor de katholieke kerk te trouwen, of je nu zelf katholiek bent of niet, moet je hier een aantal gesprekken hebben met een priester. Een aantal priesters schijnen je slechts een paar uurtjes op één zondag te willen spreken. Deze man heeft andere ideeën: zes zondagen, twee uur lang samen met andere stelletjes. Om je eerlijk te bekennen was ik als de dood toen ik daar zondag stond. Twee uur lang? Met een katholieke priester? In het Portugees? Gelukkig viel het reuze mee. Ik kon de beste man verstaan (yes!) en hij is heel aardig. Het ging over wat ons als mens onderscheidt van dieren. Eén van de boodschappen was dat het belangrijk is om te onthouden dat iedereen een andere achtergrond heeft en dus anders over dingen denkt. Zo vindt de een skiën geweldig, en vindt de ander het doodeng. Als je dit van tevoren niet met je partner bespreekt, heb je een interessante wintersportvakantie.

Nog vijf gesprekken met de priester en drie maanden te gaan en dan is het zover. Daar komt de bruid…opnieuw.