Een week geleden stond ik daar, op Schiphol. Met tranen in mijn ogen mijn familie in de verte uit te zwaaien. Gelukkig zonder cameraploeg, ook al werd die grap standaard gemaakt wanneer ik vertelde dat ik naar Rio de Janeiro zou emigreren. Jaren had ik er naartoe geleefd, maar dat het moment daadwerkelijk was aangebroken was moeilijk te beseffen. Misschien wilde ik het wel niet beseffen. De laatste weken voor de enkele reis had het uitkijken naar deze stap plaatsgemaakt voor spanning, verdriet om het afscheid nemen en een tikkeltje angst. Hoe het me zou vergaan wanneer ik eenmaal in Brazilie was speelde nog niet zo in mijn hoofd, ik was meer bezig met wat ik achter me zou laten.
Nu ben ik een week verder en zit ik hier op de veranda deze eerste blog te typen. Een manier om mijn ervaringen van me af te schrijven en om mijn Nederlands te blijven gebruiken. Een aantal Skypegesprekken verder en het bericht dat op de familieverjaardag iedereen zich afvroeg hoe het met me ging: ik heb nog bar weinig gedaan. Geen meeslepende of spannende verhalen over deze grote stap in mijn leven. Ik was vergeten hoe gloeiend heet het hier is in de zomer (de laatste keer dat ik in deze periode in Rio de Janeiro was, was vijf jaar geleden. Stond ik daar in mijn korte broek naast de plastic kerstboom). Ik had me bewust voorgenomen om deze stap rustig stukje bij beetje te nemen. Dat ik zou weinig zou uitvoeren had ik echter niet gedacht. Met record temperaturen in Rio en de borden op straat die 43 graden aangaven, ben ik naar het huis in de bergen van mijn schoonouders gevlucht. Van 6 naar 36 was alsnog een behoorlijk verschil. Veel meer dan veel water drinken, in de schaduw blijven en in het zwembad afkoelen heb ik nog niet gedaan. Hier en daar leer ik wat Portugees en probeer ik het te spreken en heb ik het over mogelijke bijbanen gehad om geld te verdienen terwijl ik de taal beter leer en op zoek ga naar ander werk. Eigenlijk voelt het zoals verwacht nog als een vakantie zoals voorheen.
Volgende week ga ik me bezig houden met praktische zaken. Een nieuw telefoonnummer, bankrekening, mijn permanente verblijfsvergunning ophalen en op zoek naar een appartement.
Tot die tijd, geniet ik nog even van het uitzicht.
No comments:
Post a Comment